1977

4 Φεβρουαρίου 1977 

  1. Το προφίλ του φοιτητή

Το 1977 ξεκινάει μια νέα εποχή  που αφορά τον φοιτητή, το πανεπιστήμιο και την ίδια την κοινωνία. Αναλυτικότερα δίνεται έμφαση στην σχέση του πανεπιστημίου με την πόλη της Θεσσαλονίκης και τους πολίτες της και την συμβολή τους στην ανάπτυξη της πόλης. Είναι η πρώτη φορά που πανελλαδικά συσχετίζονται οι μέχρι τότε «ανεξάρτητες» μεταβλητές όπως το πανεπιστήμιο - και κατ’ επέκταση οι φοιτητές -  με την κοινωνία. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για την σχέση τους αλλά είναι αρχή για την μελέτη του ζητήματος. Ταυτόχρονα στο «εσωτερικό» του πανεπιστημίου ξεκινάει μια νέα εποχή για το φοιτητικό κίνημα της Θεσσαλονίκης αλλά και ολόκληρου του κινήματος πανελλαδικά. Η αποχουντοποίηση της Παιδείας και συγκεκριμένα η απομάκρυνση και η τιμωρία των καθηγητών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι αποφάσεις «τελεσίδικες και αμετάκλητες» σύμφωνα με το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων που στην ουσία τερματίζει το θέμα της αποχουντοποίησης της Παιδείας μέσα από τις δηλώσεις του υπουργού. Βέβαια, η τελευταία σχετική κινητοποίηση των φοιτητών που καταγράφεται είναι η τριήμερη αποχή από τα μαθήματα που κήρυξε η Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας στις 6-8 Απριλίου του 1976. Ωστόσο, συνεχίζει να εκκρεμεί το θέμα του εκδημοκρατισμού της παιδείας.

Τα βασικά ιδεολογικά αλλά και πολιτικά χαρακτηριστικά του φοιτητή του 1977 όπως παρατηρούνται είναι τα εξής:

□       Έντονη ριζοσπαστικοποίηση με αριστερά χαρακτηριστικά

□       Έντονη παρουσία και παρακολούθηση των πολιτικών εξελίξεων της χώρας και σαφέστατη διατύπωση των απόψεων και των θέσεων της παράταξης μέσα από προκηρύξεις  αλλά και συνθήματα.

□       Έντονος διεθνιστικός χαρακτήρας, η  αλληλεγγύη στους λαούς που δοκιμάζονταν από στρατιωτικά καθεστώτα και υποστήριξη λαϊκών και επαναστατικών κινημάτων.

□       Η ακτινοβολία και το κύρος της Δύσης χάνεται και ο αντιαμερικανισμός  κυριαρχεί με διαδηλώσεις και κατ’ επέκταση αναβάθμισης του κύρους των αντιπάλων της Αμερικής στα μάτια των φοιτητών.

□       Το έντονο αίσθημα της καταπίεσης και η σφοδρότατη επιθυμία έκφρασης, διεκδίκησης και υπεράσπισης βασικών δικαιωμάτων.

□       Και αποκτά μια «νέα φωνή» μέσα από την Φοιτητική Ένωση Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Φ.Ε.Α.Π.Θ.) και μια νέα μορφή νομιμοποίησης του κινήματος μέσα από τους  νόμιμους και «τοπικούς» αντιπρόσωπους που εκλέχθηκαν με δημοκρατικές διαδικασίες.

□       Σύνδεση του Φ.Κ. με την πολιτική και κοινωνική ζωή της πόλης.

Βέβαια το φοιτητικό κίνημα έχει δώσει μέχρι τώρα ανάμεικτες εικόνες σχετικά με την κατάσταση στην οποία είναι ή σε αυτή που πρόκειται να εξελιχθεί. Υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις επί του θέματος. Η μια άποψη είναι η απαισιόδοξη και κάνει λόγο για κρίση του φοιτητικού κινήματος χάρη στην παραταξικοκοποίηση του, τον κατακερματισμό των δημοκρατικών του δυνάμεων, την μεταφορά κομματικών αντιθέσεων στις παρατάξεις κ.α. Ενώ η αισιόδοξη προσέγγιση υποστηρίζει ότι πρόκειται για μια φυσιολογική εξέλιξη μετά τον αντιδικτατορικό αγώνα και υπάρχει η δυνατότητα μετατόπισης του ενδιαφέροντος του από τα γενικά ζητήματα σε εξειδικευμένα προβλήματα του φοιτητικού κόσμου.